امشب نیز مانند شب های گذشته می گذرد و فردا نیز بی افسوس نمی ماند . پدری دارم که در عالم بی سوادی از حقوقش دفاع می کند و دوست داشتنی است ، واقعا خدا مهربان است .

نمی دانم سرمشق زندگی چیست ؟ و من چگونه زندگی می کنم ؟ حتی نمی دانم از دیدگاه پدرم چگونه پسری هستم .

واقعا نمی دانم زندگی چیست ؟ آیا زندگی جریانی از گذشت زمان است ؟ امشب نیز با تکرار اشتباهات قبلی اظهار ندامت می کنم . گاهی خودم را با سائیر هم قطارانم مقایسه می کنم ، بد نیستم اما نه ، من می خواهم بهترین باشم ، معنی بهترین را که میدانید چی است ؟

در دنیای مدرن انسان هایش نیز مدرن می اندیشند ، زندگی مدرن دارند ، آنها برای ادامه زندگی شان برنامه دارند و براساس آن زندگی می کنند ، اما من نه ، نه تنها من بلکه اکثر از اعضای جامعه ای ما به چنین بی برنامگی مواجه هستند